ଲକ୍ଷ୍ନୌ ସୁପର ଜାୟାଣ୍ଟସ୍ ସୋମବାର ଆଇପିଏଲ୍ ୨୦୨୫ର ପ୍ରଥମ ମ୍ୟାଚରେ ଦିଲ୍ଲୀ କ୍ୟାପିଟାଲସ୍କୁ ହରାଇବା ପ୍ରାୟ ନିଶ୍ଚିତ ଥିଲା । କିନ୍ତୁ ଅନିଶ୍ଚିତତାର ଖେଳ କ୍ରିକେଟରେ ଫଳାଫଳ ଆସିଲା ଓଲଟା । ଆଶୁତୋଷ ଶର୍ମା ସୁପର ଜାୟାଣ୍ଟସ୍ର ମୁହଁରୁ ବିଜୟକୁ ଛଡ଼ାଇ ନେଇଥିଲେ ଏବଂ ବିଶାଖାପଟ୍ଟନମ୍ରେ ୨୧୦ ରନ୍ର ଲକ୍ଷ୍ୟକୁ ପିଛା କରି କ୍ୟାପିଟାଲସ୍କୁ ବିଜୟୀ କରାଇଥିଲେ। ଦୁଇ ପଏଣ୍ଟ, ଯାହା ଦୀର୍ଘ ସମୟ ଧରି ସୁପର ଜାୟାଣ୍ଟସ୍ର ହାତରେ ଥିଲା, ଶେଷରେ ଦିଲ୍ଲୀ କ୍ୟାପିଟାଲସ୍ର କୋଳକୁ ଚାଲିଯାଇଥିଲା। ଲକ୍ଷ୍ନୌର ଏହି ପରାଜୟ ପରେ ଫ୍ରାଞ୍ଚାଇଜି ମାଲିକ ସଞ୍ଜୀବ ଗୋୟଙ୍କା ଅଧିନାୟକ ଋଷଭ ପନ୍ତଙ୍କ ସହ ମୈଦାନରେ ନଜର ଆସିଥିଲେ। ସୋସିଆଲ ମିଡିଆରେ ତାଙ୍କର ଭିଡିଓ ଓ ଫଟୋ ଭାଇରାଲ ହେଉଛି, ଯେଉଁଥିରେ ସେ (ସଞ୍ଜୀବ ଗୋୟଙ୍କା) ଋଷଭ ପନ୍ତଙ୍କ ସହ କଥା ହେଉଥିବା ଦେଖାଯାଉଛନ୍ତି।
ଭିଡିଓରେ ଋଷଭ ପନ୍ତ ସଞ୍ଜୀବ ଗୋୟଙ୍କାଙ୍କୁ କିଛି ବୁଝାଉଥିବା ଦେଖାଯାଉଛନ୍ତି। ଋଷଭ ପନ୍ତଙ୍କ ଗମ୍ଭୀରତା ଦେଖି ଏହା ପ୍ରତୀୟମାନ ହେଉଛି ଯେ ସଞ୍ଜୀବ ଟିମ୍ର ପ୍ରଦର୍ଶନକୁ ନେଇ ବେଶି ଖୁସି ନଥିଲେ। ଲକ୍ଷ୍ନୌ ସୁପର ଜାୟାଣ୍ଟସ୍ ଋଷଭ ପନ୍ତଙ୍କୁ କିଣିବା ପାଇଁ ୨୭ କୋଟି ଟଙ୍କା ଖର୍ଚ୍ଚ କରିଛି। ଋଷଭ ପନ୍ତ ଆଇପିଏଲ୍ ଇତିହାସରେ ବିକ୍ରି ହୋଇଥିବା ସବୁଠାରୁ ମହଙ୍ଗା ଖେଳାଳି। କିନ୍ତୁ ଫ୍ରାଞ୍ଚାଇଜି ପାଇଁ ପ୍ରଥମ ମ୍ୟାଚକୁ ଋଷଭ ପନ୍ତ କେବେ ମନେ ରଖିବାକୁ ଚାହିଁବେ ନାହିଁ। ଛଅ ବଲ୍ ଖେଳିବା ପରେ ଋଷଭ ପନ୍ତ ଶୂନ ରନ୍ରେ ଡଗ୍ଆଉଟ୍କୁ ଫେରିଥିଲେ। ଏହା ବ୍ୟତୀତ ଅଧିନାୟକତ୍ୱରେ ମଧ୍ୟ ତାଙ୍କଠାରୁ କିଛି ଭୁଲ୍ ହୋଇଥିଲା।
ଏହା ପ୍ରଥମ ଥର ନୁହେଁ
ତେବେ, ଲକ୍ଷ୍ନୌର ପରାଜୟ ପରେ ସଞ୍ଜୀବ ଗୋୟଙ୍କା ମୈଦାନକୁ ଆସି ଅଧିନାୟକଙ୍କ ସହ କଥା ହେବା ଏହା ପ୍ରଥମ ଥର ନୁହେଁ। ଗତ ବର୍ଷ ସେତେବେଳେର ଅଧିନାୟକ କେଏଲ୍ ରାହୁଲଙ୍କ ସହ ମଧ୍ୟ ଗୋୟଙ୍କାଙ୍କର ଯୁକ୍ତିତର୍କ ହୋଇଥିଲା। ସେତେବେଳେ ଯାହା ଘଟିଥିଲା ତାହାକୁ ନେଇ ଲୋକମାନେ ଖୁସି ନଥିଲେ। ଲକ୍ଷ୍ନୌ ସୁପର ଜାୟାଣ୍ଟସ୍ ସେହି ମ୍ୟାଚରେ ସନ୍ରାଇଜର୍ସ ହାଇଦ୍ରାବାଦ ହାତରେ ୧୦ ଓ୍ଵିକେଟ୍ରେ ହାରିଥିଲା, ଯାହା ଫଳରେ ସେମାନଙ୍କୁ ପ୍ଲେ-ଅଫ୍ରେ ସ୍ଥାନ ହରାଇବାକୁ ପଡ଼ିଥିଲା । ଗୋୟଙ୍କାଙ୍କର ତାଙ୍କ ଅଧିନାୟକଙ୍କ ପ୍ରତି ବ୍ୟବହାରକୁ ଅନେକ ନାପସନ୍ଦ କରିଥିଲେ ।
କେଏଲ୍ ରାହୁଲଙ୍କ ସେହି ବିକଳ ଚିତ୍ର…
ଲକ୍ଷ୍ନୌ ସୁପର ଜାୟାଣ୍ଟସ୍ର ଅଧିନାୟକ କେଏଲ୍ ରାହୁଲ ଝାଳରେ ଭିଜିଥିବା ଜର୍ସିରେ, ତାଙ୍କ ହେଲମେଟ୍ର ଷ୍ଟ୍ରାପ୍ ଧରି, ଟିମ୍ ମାଲିକ ସଞ୍ଜୀବ ଗୋୟଙ୍କାଙ୍କ କଥା ଶୁଣୁଥିଲେ । ସେ ବେସ ବିଚଳିତ ଦେଖାଯାଉଥିଲେ । ଆରପିଏସ୍ଜି ଗ୍ରୁପ୍ର କୋଟିପତି ଅଧ୍ୟକ୍ଷ ଗୋୟଙ୍କା, ଯିଏ ଆଇପିଏଲ୍ ଫ୍ରାଞ୍ଚାଇଜି ପାଇଁ ରେକର୍ଡ ୭,୦୯୦ କୋଟି ଟଙ୍କା ଦେଇଥିଲେ, ସେ ତାଙ୍କ ହାତକୁ ଲଗାତାର ହଲାଉଥିଲେ। ଏହି ସମୟରେ ରାହୁଲ ଉତ୍ତର ଦେବାକୁ ଦୁର୍ବଳ ଚେଷ୍ଟା କରୁଥିଲେ, କିନ୍ତୁ ମଝିରେ ଅଟକି ଯାଉଥିଲେ। ସେ ହାର ମାନି ନେଇଥିଲେ, ମୁଣ୍ଡ ତଳକୁ କରି ତାଙ୍କ ହାତରେ ଥିବା ହେଲମେଟ୍କୁ ଅନାଇ ରହିଥିଲେ। ଏହା ପରେ ବେଶ୍ ହଙ୍ଗାମା ହୋଇଥିଲା। କେଏଲ୍ ରାହୁଲଙ୍କୁ ଲକ୍ଷ୍ନୌ ସୁପରଜାଏଣ୍ଟସ ଆଇପିଏଲ୍ ୨୦୨୫ ମେଗା ନିଲାମ ପୂର୍ବରୁ ମୁକ୍ତ କରିଦେଇଥିଲା। ବର୍ତ୍ତମାନ ରାହୁଲ ଦିଲ୍ଲୀ କ୍ୟାପିଟାଲସ୍ର ଅଂଶ।
ମୈଦାନରେ ରାଗ ଦେଖାଇବା ଅପମାନଜନକ
ଆଇପିଏଲ୍ ଫ୍ରାଞ୍ଚାଇଜି ମାଲିକମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଏହା ନିୟମ ତିଆରି କରିଛି ଯେ ସେମାନଙ୍କୁ ନିଜ ଟିମ୍ କିପରି ଚଳାଇବାକୁ ହେବ ଏବଂ ସେମାନଙ୍କୁ ରାଜସ୍ୱରେ କିପରି ଅଂଶ ମିଳିବ। କିନ୍ତୁ ସେମାନେ ଖେଳାଳିଙ୍କ ସହ କିପରି କଥା ହେବେ, ଏଭଳି କୌଣସି ସ୍ପଷ୍ଟ ନିୟମ ନାହିଁ। ଏଠାରେ ସେମାନଙ୍କଠାରୁ କେବଳ ଏତିକି ଆଶା କରାଯାଏ ଯେ ସେମାନେ ପେସାଦାର ଢଙ୍ଗରେ ବ୍ୟବହାର କରିବେ। ଆଇପିଏଲ୍ ଫ୍ରାଞ୍ଚାଇଜି ମାଲିକମାନଙ୍କୁ କୌଣସି ଖେଳାଳିର ପ୍ରଦର୍ଶନ ନେଇ ନିରାଶା ବା ଅସନ୍ତୁଷ୍ଟି ଅନୁଭବ ହୋଇପାରେ, କିନ୍ତୁ ମ୍ୟାଚ ସମୟରେ ମୈଦାନରେ ସିଧାସିଧି ଖେଳାଳିଙ୍କ ଉପରେ ରାଗ ପ୍ରକାଶ କରିବା ସାଧାରଣତଃ ଅଣପେସାଦାର ଓ ଅନୁଚିତ। ଆଇପିଏଲ୍ ଏକ ପେସାଦାର ଲିଗ୍ ଅଟେ, ଏବଂ ମାଲିକ ଓ ଖେଳାଳିଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ କଥାବାର୍ତ୍ତାରେ ପେସାଦାର ସ୍ତର ବଜାୟ ରଖିବା ଉଚିତ୍। ମୈଦାନରେ ସାର୍ବଜନୀନ ଭାବେ ରାଗ ଦେଖାଇବା ଅପମାନଜନକ ଏବଂ ଖେଳାଳିର ମନୋବଳ ଓ ଟିମ୍ର ପ୍ରତିଚ୍ଛବିକୁ କ୍ଷତି ପହଞ୍ଚାଇପାରେ।
ବ୍ୟକ୍ତିଗତ କଥାବାର୍ତ୍ତା କରିବା ଅନୁଚିତ୍
ମାଲିକମାନେ ମୁଖ୍ୟତଃ ଫ୍ରାଞ୍ଚାଇଜିର ବ୍ୟବସାୟ ଓ ରଣନୀତିଗତ ଦିଗକୁ ଦେଖନ୍ତି। ମୈଦାନରେ କୋଚିଂ ଓ ଖେଳାଳି ପରିଚାଳନା ସାଧାରଣତଃ ଟିମ୍ର କୋଚ୍ ଓ ଅଧିନାୟକଙ୍କ ଦାୟିତ୍ୱ। ମାଲିକମାନେ ମ୍ୟାଚ ପରେ ବା ଟିମ୍ ବୈଠକ ସମୟରେ ଖେଳାଳିଙ୍କ ସହ ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ଭାବେ ଆଲୋଚନା କରି ସମସ୍ୟା ଦୂର କରିପାରନ୍ତି ବା ପ୍ରତିକ୍ରିୟା ଦେଇପାରନ୍ତି। ସେମାନେ ତାଳି ବା ସକାରାତ୍ମକ ଇଙ୍ଗିତ ମାଧ୍ୟମରେ ନିଜ ସମର୍ଥନ ଦେଖାଇପାରନ୍ତି। ଏଭଳି ଉଦାହରଣ ଅଛି ଯେଉଁଠାରେ ମାଲିକମାନେ ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ବକ୍ସରେ ଭାବୁକ ପ୍ରତିକ୍ରିୟା ଦେଖାନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ତାହା ମୈଦାନରେ କଥାବାର୍ତ୍ତାଠାରୁ ଅଲଗା। ସାର୍ବଜନୀନ ଭାବେ ରାଗ ପ୍ରକାଶ କରିବା ଟିମ୍ ଭିତରେ ନକାରାତ୍ମକ ମାହୋଲ ସୃଷ୍ଟି କରିପାରେ ଏବଂ ଖେଳାଳିର ପ୍ରଦର୍ଶନ ଉପରେ ପ୍ରଭାବ ପକାଇପାରେ। ଯେତେବେଳେ ଆଇପିଏଲ୍ ମ୍ୟାଚ ସମୟରେ ଭାବନା ଚରମରେ ଥାଏ, ଖେଳାଳିଙ୍କ ପ୍ରତି ମାଲିକମାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ମୈଦାନରେ ସିଧାସିଧା ରାଗ ପ୍ରକାଶ କରିବା ସାଧାରଣତଃ କେହି ପସନ୍ଦ କରିବେ ନାହିଁ।
ତାରକାମାନଙ୍କୁ କମ୍ ଆଙ୍କିବା ଭୁଲ୍
ଋଷଭ ପନ୍ତ ହୁଅନ୍ତୁ ବା କେଏଲ୍ ରାହୁଲ, ଏହି ଦୃଶ୍ୟଗୁଡ଼ିକ ବିଚଳିତ କରୁଛି। ଏଭଳି କଥାବାର୍ତ୍ତା ବନ୍ଦ ଦ୍ୱାର ପଛରେ ହେବା ଉଚିତ୍, ନା ଯେ ଷ୍ଟାଡିୟମରେ ଅନେକ କ୍ୟାମେରା ସାମ୍ନାରେ। କୋଚ୍ ଖେଳପଡ଼ିଆରେ ଟିମ୍କୁ ଗାଳି ଦିଅନ୍ତି, ପ୍ରତିଦ୍ୱନ୍ଦ୍ୱୀ ନିଜ ଲଢ଼େଇକୁ ସୀମାରେଖା ପରେ ନେଇଯାଆନ୍ତି। ଏସବୁ ସହନୀୟ ସୀମା ଭିତରେ ହୋଇଥାଏ। କିନ୍ତୁ ଏକ ଅଣ-କ୍ରିକେଟର ମାଲିକଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଭାରତୀୟ କ୍ରିକେଟ୍ ତାରକାଙ୍କୁ ଉପଦେଶ ଦେବା ଏକ ଏଭଳି ଅପରାଧ ଯାହାକୁ କ୍ଷମା କରାଯାଇପାରିବ ନାହିଁ। ଆଇପିଏଲ୍ ମାଲିକମାନଙ୍କର ଏହା ବୁଝିବା ଦରକାର ଯେ ସେମାନେ ସେହି ତାରକାମାନଙ୍କୁ କମ୍ ଆଙ୍କି ପାରିବେ ନାହିଁ ଯେଉଁମାନେ ପ୍ରଶଂସକମାନଙ୍କୁ ଷ୍ଟାଡିୟମ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଆଣିଥାନ୍ତି।
ଖେଳରେ ବ୍ୟବସାୟର ନିୟମ ଚାଲେ ନାହିଁ
ସେମାନେ ଟିମ୍ର ମାଲିକ ଅଟନ୍ତି, ଟିମ୍ର ସଦସ୍ୟ ନୁହଁନ୍ତି। ସେମାନେ ଶିଳ୍ପ ଓ କର୍ପୋରେଟ୍ ଜଗତର ଚାମ୍ପିଅନ ହୋଇପାରନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ଖେଳପଡ଼ିଆରେ, ବିଶେଷକରି ପ୍ରଶଂସକମାନଙ୍କ ପାଇଁ, ସେମାନେ ଅତିରିକ୍ତ କଳାକାର। ବର୍ଷ ବର୍ଷ ଧରି, କ୍ରିକେଟରମାନେ ଏହି ଦେଶର ପ୍ରତୀକ ହୋଇ ରହିଛନ୍ତି, ସେମାନଙ୍କୁ ପ୍ରଶଂସକମାନଙ୍କରେ ଭରା ଷ୍ଟାଡିୟମରେ ସାର୍ବଜନୀନ ଭାବେ ଅପମାନିତ କରାଯାଇ ପାରିବ ନାହିଁ। ଏହା ଆଇପିଏଲ୍ର ନିଲାମ ପ୍ରକ୍ରିୟା ଯାହା ମାଲିକମାନଙ୍କୁ ଖେଳାଳିଙ୍କ ଉପରେ ମାଲିକାନା ଅଧିକାରର ମିଥ୍ୟା ଅନୁଭବ କରାଇଥାଏ। ଅଧିକାଂଶଙ୍କ ପାଇଁ, କ୍ରିକେଟ ସେମାନଙ୍କର ଅନେକ କର୍ପୋରେଟ୍ ଅଧିଗ୍ରହଣ ମଧ୍ୟରୁ ଗୋଟିଏ ଏବଂ ସେମାନଙ୍କ ବ୍ୟବସାୟିକ ବିବିଧୀକରଣ ରଣନୀତିର ଏକ ଅଂଶ। ଏହି କାରଣରୁ ଆଇପିଏଲ୍ ଟିମ୍କୁ ଏକ ବାଣିଜ୍ୟିକ ୟୁନିଟ୍ ଭାବେ ଗଣାଯାଏ, ଯେଉଁଥିରେ କ୍ରିକେଟରମାନେ ସେମାନଙ୍କର ବେତନଭୋଗୀ କର୍ମଚାରୀ ଭାବେ ଥାଆନ୍ତି। କିନ୍ତୁ ଖେଳ ବ୍ୟବସାୟିକ ସ୍କୁଲରେ ପଢ଼ାଯାଇଥିବା ନିୟମ ଦ୍ୱାରା ଚାଲେ ନାହିଁ ଏବଂ ଏହା ଏକ ଏଭଳି ନିବେଶ ନୁହେଁ ଯାହା ନିୟମିତ ବାର୍ଷିକ ଲାଭାଂଶ ଦେଇଥାଏ। ଜଣେ ଅଧିନାୟକଙ୍କୁ କୌଣସି ଅଦକ୍ଷ ଫ୍ଲୋର୍ ମ୍ୟାନେଜର ଭାବେ ଦେଖାଯାଇ ପାରିବ ନାହିଁ।
ଫୁଟବଲ୍ ଓ ବାସ୍କେଟବଲ୍ରୁ ପ୍ରେରଣା ନିଅନ୍ତୁ
ଟି୨୦ କ୍ରିକେଟ୍ ଆମେରିକୀୟ ପ୍ରୋ-ସ୍ପୋର୍ଟସ୍ ମାର୍କେଟରେ ସ୍ଥାନ ସୃଷ୍ଟି କରି ବିଶ୍ୱବ୍ୟାପୀ ହେବାକୁ ଇଚ୍ଛା ରଖିଛି ଏବଂ ଏହାକୁ ପୂର୍ବରୁ ଅଲମ୍ପିକ୍ରେ ଅନ୍ତର୍ଭୁକ୍ତ କରାଯାଇ ସାରିଛି। କିନ୍ତୁ ଏତେ ବଡ଼ ଆକାଂକ୍ଷା ସହିତ, ଏହା ନିଜର ସବୁଠାରୁ ବଡ଼ କ୍ରିକେଟରମାନଙ୍କୁ କମ୍ ଆଙ୍କୁଥିବା ଭଳି ଏହି ତୁଚ୍ଛ କାର୍ଯ୍ୟଗୁଡ଼ିକୁ ଜାରି ରଖିପାରିବ ନାହିଁ। ଟି୨୦ରେ ମୈଦାନରେ ହେଉଥିବା ନାଟକୀୟତା ଯଥେଷ୍ଟ, ଏହାକୁ ରିଆଲିଟି ଟିଭି ଭଳି ଅନ୍ୟ କୌଣସି କାହାଣୀର ଆବଶ୍ୟକତା ନାହିଁ। ଆଇପିଏଲ୍ର ବୟସ ମାତ୍ର ୧୭ ବର୍ଷ, କିନ୍ତୁ ଏହା ବିଶ୍ୱବ୍ୟାପୀ ଅନେକ ଅଧିକ ବିକଶିତ ଓ ଭବ୍ୟ ଖେଳ ଲିଗ୍ର ତୁଳନାରେ ଏକ କିଶୋର, ଯେଉଁଠାରେ ବିଶ୍ୱ ଖେଳ ତାରକାମାନେ ଅନେକ ଧନୀ ମାଲିକମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଖେଳନ୍ତି। ଭାରତରେ କ୍ରିକେଟ୍ ଇଉରୋପରେ ଫୁଟବଲ୍ ଓ ଆମେରିକାରେ ବାସ୍କେଟବଲ୍ରୁ ପ୍ରେରଣା ନେଇପାରେ। ଏହା ଏକ ଏଭଳି ସ୍ଥାନ ଯେଉଁଠାରେ ମାଲିକମାନେ ଟିମ୍ ଡଗ୍ଆଉଟ୍ର ପବିତ୍ରତାର ସମ୍ମାନ କରନ୍ତି।
